اختلال اسکیزوفرنی فرم

بعضی از افراد سمپتوم های اسکیزوفرنی را فقط به مدت چند ماه تجربه میکنند و معمولا میتوانند به زندگی عادی برگردند .
سمپتوم ها گاهی در اثر رواندرمانی موفقیت امیز ، اما بسیار اوقات به دلایل ناشناخته از بین میروند .لیبل اختلال اسکیزوفرنی فرم (Schizophreniform Disorder) این سمپتوم ها را طبقه بندی میکند.
اما چون تحقیقات انجام شده درباره ی آن بسیار اندک هستند ، اطلاعات زیادی درباره ی آن وجود ندارد .

تشخیص افتراقی اختلال اسکیزوفرنی فرم

به تعریف DSM-5 سمپتوم های اختلال اسکیزوفرنی فرم شبیه به سمپتوم های اسکیزوفرنی هستند اما تشخصی افتراقی اسکیزوفرنی با اسکیزوفرنی فرم مدت آن است.
مدت فاز های اختلال اسکیزوفرنی فرم جمعا حداقل 1 ماه اما کمتر از 6 ماه طول میکشد.
معیار مدت اختلال اسکیزوفرنی فرم در میانه ی راه قرار دارد : یعنی بین اختلال سایکوتیک کوتاه (که بیشتر از یک روز اما کمتر از یکماه طول میکشد) و اسکیزوفرنی (که حداقل 6 ماه ادامه میابد)
یک مشخصه ی اصلی دیگر اختلال اسکیزوفرنی فرم ، غیاب معیار نقص عملکرد اجتمایی یا شغلی است .
چنین نقص هایی ممکن است وجود داشته باشند اما برای دیاگنوز شدن اختلال اسکیزوفرنی فرم الزامی نیستند .

معیارهای 5-DSM برای اختلال اسکیزوفرنی فرم

A . دو مورد (یا بیشتر) از موارد زیر، که هر یک برای مدت زمان قابل توجهی در طول یک دوره ۱ ماهه حضور داشته اند (در صورت درمان موفقیت آمیز، معیار 1 ماه می تواند کمتر باشد). حداقل یکی از آنها باید (1)، (2)، یا (3) باشد 1) دیلوژنها 2) هالوسینیشن ها 3) گفتار نامنظم (از خط خارج شدن یا نامفهومی) 4) رفتار بسیار نامنظم یا رفتار کاتاتونیک 5) سمپتوم های منفی (کاهش ابراز هیجان یا آولیشن) B . یک اپیزود این اختلال حداقل 1 ماه اما کمتر از 6 ماه ادامه می یابد. C . اختلال اسکيزوافکتيو و اختلال افسردگی عمده یا اختلال دوقطبی با خصوصیات سایکوتیک منتفی شده اند زیرا یا (1) هیچ اپیزود افسردگی عمده یا اپیزود مانیک به طور همزمان با سمپتوم های فاز – فعال روی نداده اند، یا (3) اگر اپیزودهای افسردگی عمده یا اپیزود(های) مانیک در فاز - فعال روی داده اند، مدت زمان ادامه آنها کمتر از نصف كل مدت زمان فازهای فعال و باقیمانده بیماری بوده است. D . این آشفتگی قابل نسبت دادن به تأثیرات فیزیولوژیک یک ماده (مثلا، مواد سؤمصرفی، داروهای تجویزی) یا یک عارضه پزشکی دیگر نیست. اسپسیفایر: به همراه ویژگی های پراگنوستیک خوب (Good Prognostic Features): که با حداقل دو مورد از موارد زیر مشخص می شود  - شروع سمپتوم های سایکوتیک بارز در عرض ۴ هفته بعد از اولین تغییر قابل ملاحظه در رفتارها یا عملکرد معمولی و عادی فرد؛ - سردرگمی یا مبهوت شدگی؛ - عملکرد اجتماعی و شغلی خوب در دوران قبل از بیماری؛ - عدم وجود بی واکنشی هیجانی یا کند شدن عاطفه. بدون ویژگی های پراگنوستیک خوب: این اسپسیفایر زمانی به کار می رود که دو (یا بیشتر از دو ویژگی بالا حضور نداشته اند. اسپسیفایر: به همراه کاتاتونیا اسپسیفایر شدت: کاملا مطابق با اسپسیفایر شدت اسکیزوفرنی

کیس روانشناسی اختلال اسکیزوفرنی فرم جردن به همسایه های خود شک داشت و فکر می کرد به مکالمات تلفنی او گوش میدهند یا ساعات و ثانیه های ورود و خروج او به آپارتمانش را یادداشت و در جایی ثبت می کنند. اما جردن نسبت به همکارانش در محل کار هیچ گونه سؤظنی نداشت. به همین دلیل، با این که به تلفن هایش جواب نمی داد (زیرا ممکن بود همسایه هایش گوش دهند) و با این که دوست نداشت از آپارتمانش بیرون برود (زیرا همسایه زمان آن را یادداشت می کردند)، هر روز یک بار بیرون می رفت تا به محل کارش برود.