» » » اختلال شخصیت دوری جو

اختلال شخصیت دوری جو

اختلال شخصیت دوری جو (avoidant personality disorder) فراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری جو خود را به صورت اشخاصی که فاقد مهارت های اجتماعی هستند و ویژگی هایی مطلوبی ندارند که باعث شوند دیگران بخواهند که با آنها باشند، توصیف می کنند. آنها چیزی بیش از «کمرو» هستند.
احساس خجالت و بی کفایتی آنها به قدری نیرومند است که ترجیح می دهند پیرامون دیگران نباشند. آنها تقریبا به طور کامل از رویارویی های اجتماعی فاصله می گیرند و مخصوصا از هر موقعیتی احساس شرمندگی کنند، اجتناب می ورزند.
آنها معیارهای به طرز نامه که به نوبه خود، باعث می شود از روبرو شدن با موقعیت هایی که در آنها ای شکست هستند، اجتناب ورزند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری نزد دیگران از لحاظ اجتماعی حقیر هستند، نسبت به طرد و تمسخر بسیار در بی غرضانه ترین اظهار نظر را به صورت انتقاد تعبیر می کنند. آنها به جای اینکه خطر شوخی کردن با افراد یا طرد کردن آنها را بپذیرند، ترجیح می دهند در عالم خودشان باشند . 

درگیر شدن در رابطه صمیمانه، تهدیدی جدی برای آنهاست، زیرا میترسند وقتی نقایص  انها برای همسر شان آشکار شود، شرمنده شده و مورد تمسخر قرار گیرند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری جو در قطب منفی صفات شخصیت جدایی و حالت عاطفی منفی، بالا هستند .

آنها گوشه گیر هستند، بعید است صمیمیت را تجربه کنند، و قادر به احساس لذت نیستند حالت عاطفی منفی آنها شكل اضطراب مزمن و شدید به خود می گیرد.






ملاک های 5-DSM برای اختلال شخصیت دوری جو
 
  الگوی فراگیر باز داری اجتماعی، احساسات بی کفایتی، و حساسیت مفرط به ارزیابی منفی، که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد، به صورتی که با چهار (یا تعداد بیشتری ) از موارد زیر نمایان می شود

 1.از فعالیت های شغلی که ارتباط میان فردی قابل ملاحظه ای در بر دارند به علت ترس از انتقاد، عدم تأیید یا طرد اجتناب می کند .
 
 2.تا وقتی مطمئن نباشد که دیگران دوستش دارند، مایل نیست با آنها معاشرت کند.

 3.جون می ترسد شرمنده یا تمسخر شود، در روابط صمیمانه خویشتنداری نشان می دهد.

 4. دلمشغول انتقاد شدن یا طرد شدن در موقعیت های اجتماعی است

 5.در موقعیت های میان فردی تازه به علت احساسات بی کفایتی، بازداری شده است.

 6.خود را از نظر دیگران، از لحاظ اجتماعی بی عرضه، ناخوشایند، یا حقیر تصور می کند.

 7.معمولا مایل نیست دست به مخاطرات شخصی بزند یا درگیر هر فعالیت تازه ای شود، زیرا ممکن است موجب شرمندگی شوند




کیس اختلال شخصیت دوری جو


 اختلال شخصیت دوری جو ایکس، در یک شرکت بزرگ ابزار آلات، تحویلدار است. همکاران مکس او را آدمی منزوی می دانند، زیرا وقت خود را به گپ زدن با آنها نمی گذراند و از بیرون رفتن با آنها برای صرف ناهار خودداری می کند. آنها خبر ندارند که او هر روز با این میل دست به گریبان است که با آنها تعامل کند، اما از انجام این کار خیلی می ترسد. او به تازگی پیشنهاد ترفيع برای مدیریت را رد کرده است، زیرا می داند این مقام ایجاب می کند که هر روز به مقدار زیاد با دیگران تعامل کند. آنچه بیش از همه او را از پذیرفتن این مقام ناراحت می کرد، فقط این نبود که به تعامل با دیگران نیاز داشت، بلکه این بود که شاید اشتباهی بکند که دیگران متوجه آن شوند. با اینکه مکس ۴۲ سال دارد، ولی هنوز با هیچ زنی ارتباط ندارد. هر بار که او به یک زن علاقه مند می شود، از اینکه باید با او صحبت کند به قدری مضطرب می شود که نمی تواند با وی تعامل کند. وقتی همکاران زن با او حرف می زنند، از خجالت سرخ می شود و با حالت عصبی سعی می کند هر چه زودتر به این مکالمه خاتمه دهد.




پژوهشگران معتقدند که اختلال شخصیت دوری جو در یک پیوستار وجود دارد که از صفت شخصیت بهنجار کمرویی تا اختلال اضطراب اجتماعی امتداد دارد. بر طبق این نظر، اختلال شخصیت دوری جو نوع شدیدتر اختلال اضطراب اجتماعی است (رتیو، ۲۰۰۰).

داده های به دست آمده از تحقیق طولی که بیش از ۳۴۰۰۰ نفر را در بر داشت، معلوم کردند که افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری جو حتی بعد از تعدیل چند عامل جمعیت شناختی، به احتمال بیشتری همچنان نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را تجربه خواهند کرد (کاکس، ترنبال، رابینسون، گرانت، و استین، ۲۰۱۱). احتمال دارد که ارتباط بین اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال شخصیت دوری جو این باشد که هر دو انتقاد از خود را شامل می شوند.

توجيهات روان شناختی کنونی در مورد این اختلال، تأکید رویکرد روان پویشی بر ترس فرد از دلبستگی در روابط را شامل می شود (شلدون و وست، ۱۹۹۰). رویکردهای شناختی ۔ رفتاری، اختلال شخصیت دوری جو را منعکس کننده حساسیت مفرط فرد نسبت به طرد به علت تجربیات کودکی انتقاد شدید والدین در نظر میگیرند (کار و فرانسیس، ۲۰۱۰). بر طبق
این رویکرد، نگرش های کژکار این افراد بر این عقیده تمرکز دارند که آنها معبوں ارزش توجه دیگران را ندارند.

آنها به علت بی ارزشی خیالی خود، انتظار دارند که افراد او را  دوست نخواهند داشت؛ بنابراین، برای محافظت از خودشان در برابر آنچه اعتقاد دارند اجتناب ناپذیر است، از صمیمی شدن با دیگران دوری می جویند. آنچه به مشکل آنها ک می کند، برداشت تحریف شده آنها از تجربیات با دیگران است. حساسیت آنها نسبت به طر باعث می شود که اظهارات ظاهرا خنثی و حتی مثبت را سوء تعبیر کنند. آنها که از این طرد خیالی جریحه دار می شوند، به درون عقب نشینی کرده و فاصله خود با دیگران را بیشتر می کنند.

هدف اصلی درمانگرانی که در چارچوب شناختی - رفتاری کار می کنند این است که چرخه منفی اجتناب درمانجو را قطع کنند. درمانجویان یاد می گیرند افکار خودکار و نگرش های کژکار را که در توانایی برقراری روابط با دیگران اختلال ایجاد می کنند، به روشنی بیان کنند. گرچه متخصصان بالینی نامعقول بودن این عقاید را خاطر نشان می سازند، ولی این کار را در جو حمایت کننده ای انجام می دهند.

با این حال، برای اینکه این مداخله ها موفقیت آمیز باشند، درمانجو باید یاد بگیرد به درمانگر اعتماد کند، نه اینکه او را به صورت فرد دیگری در نظر بگیرد که ممکن است وی را مسخره یا طرد کند. درمانگران شناختی - رفتاری ممکن است از مواجه دادن تدریجی درمانجو با موقعیت های اجتماعی که روبرو شدن با آنها به طور فزاینده ای برای او دشوارتر است نیز استفاده کنند. آنها همچنین مهارت های خاصی را به درمانجو آموزش می دهند تا روابط صمیمانه وی را بهبود بخشند. درمانگران صرف نظر از گرایش خود، باید در اقدامات خویش برای برقراری روابط درمانی، بسیار صبور باشند. خود ماهیت اختلال دوری جو، پیش آگهی درمان را ضعیف می کند، عمدتا به این علت که این درمانجویان نسبت به احتمال هر گونه ارزیابی منفی، بسیار حساس هستند (میلون، دیویس، میلون، اسکاور و میگر، ۲۰۰۰).

تاریخ : 11.10.48
نویسنده : فاطمه مفتحی
نظرات : 1
بازدیدها : 4 126

بازدید کننده گرامی ، شما به عضویت سایت در نیامده اید.
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید.

نظرات این مطلب :

User Avatar
Julia  در تاریخ : 11 دی 1348 03:30
  • Like
  • 0
Нашел интересный сайт рекомендую ознакомиться [url=http://mymotospeed.ru]Mymotospeed.ru[/url]