» » » اختلالات سوماتیک سمپتوم

اختلالات سوماتیک سمپتوم

منظور از اختلالات سوماتیک سمپتوم چیست؟


بسیاری از مردم گاهی سمپتوم های فیزیکی، مثلا دردهای مختلف در اعضای بدن خود احساس می کنند و نگران می شوند که مبادا به سرطان یا بیماری قلبی مبتلا شده باشند. بعضی افراد این تجربه های عادی و روزمره را بسیار جدی می گیرند و این کار باعث می شود که در زندگی آنها اختلال به وجود آید.
وقتی این گونه نگرانی ها حالات وسواسی پیدا می کنند و به منبعی از اضطراب یا افسردگی تبدیل می شوند، جزء سمپتوم های اختلال سوماتیک سمپتوم و اختلالات مرتبط با آن (somatic symptom and related disorders) شناخته می شوند. در4-DSM، این اختلالات طبقه اختلالات سوماتوفرم (somatoform disorders) را تشکیل می دادند.
کلمه سوما (soma) از ریشه یونانی، به معنای جسم و بدن است. سوماتیک یعنی مربوط به جسم و بدن، یا جسمی، بدنی سوماتوفرم یعنی حالت (فرم) بدنی یا جسمانی پیدا کردن (شبه بدنی، یا شبه جسمانی). اصطلاح سوماتوفرم به این معناست که اختلال روانی یا مشکل روان پزشکی ممکن است به صورت سمپتوم های سوماتیک (بدنی) نشان داده شود.
تغییر نام اختلالات سوماتوفرم به اختلالات سوماتیک سمپتوم علتی دارد که اندکی بعد توضیح خواهیم داد. لازم به ذکر است که اختلال سوماتیزیشن، هیپوکندریا، و اختلال درد از DSM-5 حذف شده اند .
در اختلالات سوماتیک سمپتوم بعضی سمپتوم های فیزیکی وجود دارند که نشان دهنده بیماری های فیزیکی یا نورولوژیک هستند، اما معاینات کامل و آزمایش های مختلف هیچ نوع بیماری فیزیکی کشف نمی کنند. برای این که سمپتوم ها به عنوان یک بیماری روانی تعریف شوند، باید در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا سایر عملکردهای فرد در زندگی روزمره نقص یا رنج شدید به وجود آورند.
اکثر افراد مبتلا به اختلالات سوماتیک سمپتوم باور دارند که مشکلاتشان واقعا جسمی است و وقتی به آن ها گفته میشود که هیچ نشانه ای دال بر وجود مشکل پزشکی وجود ندارد، باور نمی کنند. علاوه بر آن، کسانی که سمپتوم هایی شبیه سمپتوم های اختلالات نورولوژیک، مثل نابینایی جزئی یا کلی، یا فقدان حسی دارند (مثلا درد را احساس نمی کنند)، واقعا فکر می کنند که به نوعی معلولیت دچار شده اند، هرچند با دارو یا هیپنوتیزم میتوان به آن ها نشان داد که اشتباه می کنند.
خصوصیت اصلی اختلالات سوماتیک سمپتوم حضور سمپتوم هایی است که ظاهرا حاکی از وجود بیماری یا جراحت هستند اما هیچ عارضه پزشکی کلی باعث به وجود آمدن آنها نیست، در اثر یک بیماری روانی دیگر به وجود نمی آیند، با عوارض جانبی داروهای تجویزی یا مواد مخدر نیز نیستند. این سمپتوم ها بسیار ناراحت کننده (رنج و عذاب آور) هستند یا په مختل شدن شدید توانایی فرد در انجام دادن کارهای روزمره زندگی منجر می شوند. افرادی که از اختلالات سوماتیک سمپتوم رنج می برند معمولا ابتدا به پزشک عمومی مراجعه می کنند و بعد به روان پزشکان یا روانشناسان بالینی ارجاع داده می شوند. به ندرت پیش می آید که آنها طبق خواست و اراده خودشان برای روان درمانی اقدام کنند زیرا مشکلات فیزیکی خود را ناشی از یک علت هیجانی نمی دانند.

علت تغییر نام از اختلالات سوماتوفرم به سوماتیک سمپتوم
5-DSM کانون توجه را از سمپتوم های پزشکی بدون توجيه برمی دارد و بر تأثیر سمپتوم ها در افکار، احساسات، و اعمال فرد متمرکز می کند. یکی از معیارهای DSM - 4 این بود که سمپتوم های سوماتیک از لحاظ پزشکی بدون توجیه یا غیر قابل توضیح باشند، یعنی، اگر روان شناس می توانست سمپتوم ها را به یک اختلال پزشکی قابل شناسایی ربط دهد، مبتلا دانستن فرد به اختلال سوماتیک سمپتوم منتفی می شد. مشکل اینجا بود که طبق این معیارها، بعضی بیمارانی که به سمپتوم های خود واکنش شديدا منفی و بسیار غیرعادی نشان می دهند (مثلا، اضطراب شديد)، حتی زمانی که سمپتوم ها اعلت پزشکی دارند، نادیده گرفته می شدند، در حالی که چنین بیمارانی نیز می توانند از روان درمانی
بهره بگیرند.
بنابراین، 5-DSM این معیار را حذف کرده است و در عوض روی این موضوع تمرکز می کند که افکار، احساسات، و اعمال فرد در رابطه با سمپتوم های سوماتیک او تا چه اندازه بی تناسب با افراطی است. با این حال، در مورد بیمارانی که سمپتوم های سوماتیک آنها از لحاظ پزشکی قابل توجیه هستند، 5-DSM الزام می کند که سایر معیارهای لازم برای این اختلال همگی وجود داشته باشند. علاوه بر آن، گوشزد می کند که هیچ بیماری، صرفا به این دلیل که سمپتوم هایش علت پزشکی ندارند، نباید مبتلا به اختلال سوماتیک سمپتوم تشخیص داده شود.
به عبارت دیگر، از دو حالت خارج نیست:
سمپتوم های فرد به علت یک عارضه پزشکی هستند یا نیستند،
اما برای این که او معیارهای لازم برای اختلال سوماتیک سمپتوم را داشته باشد، سمپتوم ها باید به همراه افکار، احساسات، یا رفتارهای بی تناسب یا مفرط باشند.
به این ترتیب، بعضی بیماران جسمی، مثلا، کسانی که بیماری قلبی یا سرطان دارند، در رابطه با بیماری خود، واقعا افکار، احساسات، و رفتارهای بی تناسب یا افراطی دارند و بسته به شدت سمپتوم های خود، برای این که مبتلا به اختلال سوماتیک سمپتوم اعلام شوند ممکن است معیارهای لازم را داشته باشند.
تغییر معیار در 5-DSM باعث می شود دیاگنوز بیماران با دقت بیشتری انجام شود زیرا تأکید می کند که بیماران جسمی نیز می توانند به بیماری های روانی دچار شوند، و اطمینان حاصل می شود که هر دو گروه بیماران از خدمات مورد نیاز خود بهره مند می شوند. از این لحاظ، اختلال سوماتیک سمپتوم به افسردگی، اضطراب، یا سایر اختلالات روانی شبیه است؛ و می تواند در بطن یک بیماری پزشکی جدی روی دهد. این تغییر معیار، که اجازه می دهد سمپتوم هایی با علتهای پزشکی جزو بیماری های روانی محسوب شوند، تفکیک یا دوگانه انگاری ذهن- بدن را، که در ویراست های قبلی DSM شاهد آن بودیم، از میان برمی دارد.

انواع اختلالات سوماتیک سمپتوم
5-DSM چهار اختلال سوماتیک اصلی نام می برد:
(۱) اختلال سوماتیک سمپتوم،
(۲) اختلال اضطراب بیماری،
(۳) اختلال تبدیلی،
(۴) اختلال ساختگی.




با ادامه بررسی اختلالات روانی در مجله روانشناسی همراه باشید.

تاریخ : 11.10.48
نویسنده : سپیده آجرلو
نظرات : 1
بازدیدها : 12 417

بازدید کننده گرامی ، شما به عضویت سایت در نیامده اید.
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید.

نظرات این مطلب :

User Avatar
Susan  در تاریخ : 11 دی 1348 03:30
  • Like
  • 0
Нашел интересный сайт рекомендую ознакомиться [url=http://mymotospeed.ru]Mymotospeed.ru[/url]