اختلال اسکیزوفرنی فرم (Schizophreniform Disorder ) بعضی افراد سمپتوم های اسکیزوفرنی را فقط به مدت چند ماه تجربه می کنند و معمولا می توانند به زندگی عادی برگردند. سمپتوم ها گاهی در اثر روان درمانی موفقیت آمیز، اما بسیاری اوقات به دلايل ناشناخته از بین می روند.
لیبل با عنوان اختلال اسکیزوفرنی فرم این سمپتوم ها را طبقه بندی می کند اما چون تحقیقات انجام شده درباره آن بسیار اندک هستند، اطلاعات زیادی درباره آن وجود ندارد. به تعریف 5-DSM سمپتوم های اختلال اسکیزوفرنی فرم شبیه به سمپتوم های اسکیزوفرنی هستند اما تفاوت اختلال اسکیزوفرنی فرم، مدت آن است.

فازهای مقدماتی، فعال، و باقیمانده اختلال اسکیزوفرنی فرم جمعأ حداقل ۱ ماه اما کمتر از ۶ ماه، طول می کشند.

معیار مدت برای اختلال اسکیزوفرنی فرم در میانه راه قرار دارد: بین اختلال سایکوتیک کوتاه (که بیشتر از یک روز اما کمتر از ۱ ماه طول می کشد) و اسکیزوفرنی (که حداقل ۶ ماه ادامه می یابد). یک مشخصه اصلی دیگر اختلال اسکیزوفرنی فرم غیاب معیار نقص در عملکرد اجتماعی یا شغلی است. چنین نقص هایی ممکن است وجود داشته باشند اما برای دیاگنوز شدن اختلال اسکیزوفرنی فرم الزامی نیستند.

معیارهای 5-DSM برای اختلال اسکیزوفرنی فرم

A. دو مورد (یا بیشتر از موارد زیر، که هر یک برای مدت زمان قابل توجهی در طول یک دوره ۱ ماهه حضور داشته اند (در صورت درمان موفقیت آمیز، معیار ۱ ماه می تواند کمتر باشد). حداقل یکی از آنها با (۱) (۲)، یا (۳) باشد  1. دیلوژنهاء  2. هالوسینیشن ها.  3.گفتار نامنظم (از خط خارج شدن یا نامفهومی)  4. رفتار بسیار نامنظم یا رفتار کاتاتونیک.  5. سمپتوم های منفی (کاهش ابراز هیجان یا آولیشن).   B. یک اپیزود این اختلال حداقل ۱ ماه اما کمتر از ۶ ماه ادامه می یابد. : اختلال اسکيزوافکتيو و اختلال افسردگی عمده یا اختلال دوقطبی با خصوصیات سایکوتیک منتفی  شده اند زیرا یا (۱) هیچ اپیزود افسردگی عمده یا اپیزود مانیک به طور همزمان با سمپتوم های فاز - فعال روی نداده اند، یا (۲) اگر اپیزود(های) افسردگی عمده یا اپیزود(های) مانیک در فاز - فعال روی داده اند، مدت زمان ادامه آنها کمتر از نصف كل مدت زمان فازهای فعال و باقیمانده بیماری بوده است.  D. این آشفتگی قابل نسبت دادن به تأثیرات فیزیولوژیک یک ماده (مثلا، مواد سؤمصرفی، داروهای تجویزی) یا یک عارضه پزشکی دیگر نیست.    اسپسیفایر :      به همراه ویژگی های پراگنوستیک خوب: (Good Prognostic Features): که با حداقل دو مورد از موارد زیر مشخص می شود: شروع سمپتوم های سایکوتیک بارز در عرض ۴   هفته بعد از اولین تغییر قابل ملاحظه در رفتارها یا عملکرد معمولی و عادی فرد؛ سردرگمی یا مبهوت شدگی؛ عملکرد اجتماعی و اشغلی خوب در دوران قبل از بیماری؛ عدم وجود   بی واکنشی هیجانی یا کند شدن عاطفه.  بدون ویژگی های پراگنوستیک خوب: این اسپسیفایر زمانی به کار می رود که دو (یا بیشتر از دو ) ویژگی بالا حضور نداشته اند.   اسپسیفایر:   یه همراه کاتاتونیا  اسپسیفایر شدت:  کاملا مطابق با اسپسیفایر شدت اسکیزوفرنی

نمونه کیس اختلال اسکیزوفرنی فرم 

جردن به همسایه خود شک داشت و فکر می کرد به مکالمات تلفنی او گوش می دهند یا ساعات و ثانیه های ورود و خروج او به آپارتمانش را یادداشت و در جایی ثبت می کنند. اما جردن نسبت به همکارانش در محل کار هیچ گونه سؤظنی نداشت. به همین دلیل، با این که به تلفن هایش جواب نمیداد (زیرا ممکن بود همسایه هایش گوش دهند) و با این که دوست نداشت از اپارتمانش بیرون برود (زیرا همسایه زمان آن را یادداشت می کردند)، هر روز یک بار بیرون می رفت تا به محل کارش برود.

توضیح اسپسیفایرها

 درمانگران باید مشخصأ قید کنند (اسپسیفای کنند)  که آیا بیمار ویژگیهای پروگنوستیک خوب نشان می دهد یا نه. بعضی ویژگیها، مثل شروع حاد (ناگهانی)، سردرگمی، عملکرد خوب فرد در زمینه های مهم زندگی قبل از ابتلا به بیماری، و عدم حضور flattened affect کند شدن عاطفه) علایم پیش آگهی خوب محسوب می شوند. در صورت حضور سمپتوم های کاتاتونیا باید نام آنها قید (specify) بشود. شدت کنونی نیز را نیز می توان قید کرد.


شیوع اختلال اسکیزوفرنی فرم 
 
5-DSM اعلام می کند که نرخ وقوع (بروز ) اختلال اسکیزوفرنی فرم در شرایط اقتصادی- فرهنگی احتمالا شبیه به نرخ وقوع آن در اسکیزوفرنی است. در آمریکا و سایر کشورهای پیشرفته، نرخ وقوع اندک است، شاید یک پنجم نرخ وقوع اسکیزوفرنی در کشورهای جهان سوم، نرخ وقوع ممکن است بالاتر باشد، مخصوصا برای اسپسیفایر به همراه ویژگیهای پروگنوستیک خوب در بعضی از این محیطها، اختلال اسکیزوفرنی فرم ممکن است به اندازه اسکیزوفرنی رواج داشته باشد. (توجه: اگر از به کار بردن اصطلاحات انگلیسی ابا دارید، prognostic را می توانید پیش آگهیانه ترجمه کنید: ویژگی های پیش آگهیانه خوب).